Czasowniki modalne w języku niderlandzkim

Modale werkwoorden - czasowniki modalne - te najczęściej używane, nakazują, zakazują, wyrażają potrzebę, chęć lub też możliwość. Dziś przedstawiam ich odmianę w czasie teraźniejszym (o.t.t. - onvoltooid tegenwoordige tijd). Czasowniki modalne występują razem z bezokolicznikiem, który w takiej sytuacji znajduje się na końcu zdania. 

moeten - musieć 

ik moet 
jij moet 
hij / zij / het / u moet 

wij moeten
jullie moeten
zij moeten 

Uwaga: zaprzeczenie niet moeten oznacza zakaz, a nie brak konieczności! 

Np.: Dat moet jij niet doen. Tego nie wolno ci robić. 

mogen - móc, lubić

ik mag
jij mag 
hij / zij / het / u mag

wij mogen
jullie mogen
zij mogen

hoeven - potrzebować, 

ik hoef
jij hoeft 
hij / zij / het  hoeft
u hoeft 

wij hoeven
jullie hoeven
zij hoeven

Uwaga: czasownik hoeven wymaga dodatku w postaci te przed bezokolicznikiem!
A zaprzeczenie niet hoeven można przetłumaczyć jako nie musieć. 

Np.: U hoeft niet te kiezen. Nie musi pani / pan wybierać.

willen - chcieć

ik wil 
jij wil / wilt *
hij / zij / het wil
u wil / wilt **

wij willen
jullie willen
zij willen

kunnen - umieć, móc

ik kan
jij kan / kunt *
hij / zij / het  kan 
u kan / kunt **

wij kunnen
jullie kunnen
zij kunnen

zullen - odnosi się do przyszłości, postanowień lub przewidywań, w języku polskim wyrażany jako będzie, będą, będziecie itp.

ik zal
jij zal / zult *
hij / zij / het  zal
u zal / zult **

wij zullen
jullie zullen
zij zullen

* obie formy są prawidłowe, jij zal / kan / wil są może częściej używane i nieformalne. Ponadto słówko jij nie zawsze oznacza konkretną osobę, czasem używa się go do wyrażenia ogólnych stwierdzeń. I w tych wypadkach niektórzy zalecają właśnie takie formy czasowników modalnych. Np.: 

Dat kan je toch niet doen. Tego przecież nie można zrobić.

Forma jij zult / kunt / wilt jest używana w odniesieniu do konkretnej osoby. Np.: 

Dat kun jij toch niet doen. Tego przecież nie możesz zrobić. 

(Spostrzegawcze oko zauważyło z pewnością, że w powyższym przykładzie znikło t na końcu słowa kun - to wynik inwersji. Jeśli orzeczenie staje przed jij, to literka t z końcówki tegoż orzeczenia się ulatnia.)

** tutaj również obie formy są możliwe. U zal / kan / wil to formy postrzegane przez Holendrów jako mniej formalne, toteż częściej słychać i widać jednak u zult / kunt / wilt. Belgowie obie formy traktują równorzędnie.